trendy w tatuazach

Tatuaże są z nami od powstania świata. Kiedyś były to wzory plemienne, które świadczyły o przynależności do grupy, dzisiaj to prawdziwe dzieła sztuki, które pełnią rolę ozdób. Jednak modne tatuaże nie zawsze oznaczają to samo, a trendy w tatuażach zmieniają się coraz szybciej. Czerpiemy inspirację nie tylko ze starożytności, ale i nowoczesnej literatury, filmu, muzyki. Jeżeli ciekawi Cię, jakie wzory tatuaży były modne w latach 90. lub dwutysięcznych, a jakie są dzisiaj, nie możesz przegapić naszego przeglądu dziar z lat 90.

motyw wilka - tatuaż — motyw wilka – aktualnie jeden z najpopularniejszych wzorów tatuażu

Tatuaże w starożytności

Wbrew pozorom tatuaż to nie jest domeną czasów współczesnych i zdecydowanie ich powszechne występowanie nie jest niczym nowym. Żeby to zrozumieć, przypomnimy lekcje historie. Pierwsze tatuaże robiono w czasach przed naszą erą, a potwierdza to odkryty sarkofag z zabalsamowanymi zwłokami kapłanki boga Hatora (2200 lat p.n.e.). Te malunki nie przedstawiały niczego konkretnego, były luźnym połączeniem kropek i linii, które biegły równolegle lub prostopadle do siebie. Dawne plemiona afrykańskie, ale też rdzenni mieszkańcy ameryki chętnie stosowali tę formę dekorowania ciała. Jakie wzory wykorzystywali? Te dobrze im znane, zaczerpnięte z przyrody – zwierzęta, słońce, roślinność. Tatuaż niesie za sobą specyficzne znaczenie, w pierwszych latach były to obrzędy rytualne czy seksualne. W niektórych społecznościach tatuaż to jedynie upiększanie ciała, zaznaczenie pozycji społecznej lub rodzinnej, ale w wielu miejscach i przez dziesięciolecia, tatuaże były oznaką przynależności do grupy kulturowo-etnicznej, religijnej czy zawodowej. To dlatego niektóre wzory były powielane przez tysiące osób i stanowiły wyraz spójności, integracji. Pierwsi chrześcijanie zdobili swoje ciało symbolami wiary aż do 787 roku, kiedy to Papież Adrian I zakazał tego rodzaju malowideł. Był to też pierwowzór odznaczeń wojskowych, służył do upamiętnienia czynów bohaterskich. Opisując znaczenie tatuaży, nie można pominąć wykorzystywania ich do celów magicznych, rytualnych i seksualnych. Pewnie wielu z nas usłyszało: „tatuaże to w więzieniach robią, to dla bandziorów” i nie jest to błędne przekonanie. W starożytnym Rzymie i Grecji tatuaże pełniły rolę identyfikacji niewolników, zbiegów, jeńców i więźniów. Podobne oznaczenia nosili więźniowie obozów koncentracyjnych. Były to przeważnie numery, nazwy grup lub ich symbole. Grupy przestępcze, podążając śladami przodków, również w ten sposób siebie oznaczali, dlatego tatuaż często utożsamiany jest z tym środowiskiem. Są nawet wzory i miejsca, które były tatuowane najczęściej właśnie przez osadzonych – wytatuowany wzór „łez” (kropka po zewnętrznej części lewego oka lub z prawej strony oka), tatuaż na szyi/karku oraz wierzch dłoni przez lata uchodził za charakterystyczny i budzący respekt. Choć przez ostatnie 20 lat tatuaż stał się modny i neutralny obyczajowo, przez setki lat był domeną marynarzy, artystów i subkultur (punk, emo, metal).

tatuaż ze starożytności — Tatuaż koziorożca księżniczki z Ukok (źródło Wikipedia)

Tatuaże z lat 60., 70. i 80.

Lata 60. w tatuażu i środowisku tatuażystów w Stanach Zjednoczonych to rozkwit subkultury hipisów i coraz więcej ciekawych wzorów, odwołujących się do wolności, pokoju, środowiska. Tak zwana pacyfka była regularnie wykonywana w domowych i bardziej profesjonalnych studiach tatuażu. W tym samym czasie, w Polsce wciąż królowały kotwice, serca przebite strzałą czy proste napisy, które zamiast zachęcać do robienia tatuaży, cementowały przekonanie, że jest to szpecenie ciała. Nadal zarezerwowany jest głównie dla subkultur, dlatego anarchiści często wykonywali literę „A” na ciele, za to punkowcy łasili się na różnego rodzaju agrafki, tak bardzo kojarzone z ich stylem.

To wynalezienie elektrycznej maszynki do tatuażu ułatwiło ich robienie i zapewniło dostęp na szeroką skalę do tego zdobienia ciała. To właśnie wtedy tatuaż był snobistycznym wyrazem osobowości, a na świecie powstała kategoria tatuażu artystycznego, który rozwijał się dzięki sławnym projektantom, ekskluzywnym i drogim studiom tatuażu. Wymieszaniu i uśrednieniu uległa także ikonografia tatuażu.

Tatuaże w latach 90.

Przełom XX i XXI wieku to zmiana obyczajowa. Tatuaże zaczynają być postrzegane jako rodzaj sztuki, która dość szybko wkracza do życia społecznego. Ogromna większość wzorów tatuaży męskich i tatuaży damskich przestała być odzwierciedleniem subkultur, a zaczęła dotyczyć zainteresowań. Dlatego zamiast delfinków i motylków oraz powszechnej róży, coraz częściej można spotkać bardzo wymyślne wzory, sentencje po łacinie, chińskie wróżby, ale też inne popularne tatuaże – skrzydła, imiona partnerów i dzieci, portrety, itd.

Po 2000 roku – tatuaże nowego tysiąclecia

Kto z nas nie zastanawiał się nad wykonaniem tatuażu tribala, niech pierwszy rzuci kamieniem! O tak, ten wzór tatuażu z lat dwutysięcznych święcił triumfy przez dekadę. Przedstawiał w zasadzie nic konkretnego, geometryczny wzór, najczęściej bardzo rzucający się w oczy. Jego posiadacze decydowali się na zdobienie łydki i lędźwi. Ponieważ wyparła go kultura tatuażu artystycznego, widoczny jest teraz w sytuacjach, gdy dotychczasowi właściciele chcą go zakryć. Czy zatem jego czas bezpowrotnie minął?

Do modnych tatuaży zaliczają się wszystkie te, które zapoczątkowały gwiazdy muzyki lub kina. To dzięki nim tatuaże weszły do codzienności i przestały być domeną przestępców. To różne układy gwiazdek stały się trendujące w 2010, po tym, jak zrobiła je sobie Rihanna. Łapacz snów z żeber Miley Cyrus na kilka lat stał się najpopularniejszym kobiecym wzorem tatuażu. Dziś, gdy na ciałach gwiazd roi się od tatuaży, trudno nadążyć za zmieniającymi się trendami. To okres rozkwitu profesjonalnych studio tatuaży w Polsce, które oferują usługi najwyższej jakości. Standardem stały się indywidualne projekty, tworzone jednorazowo dla konkretnej osoby. Dostępne są też gotowe, zaprojektowane uprzednio wzory, możliwe do wykupienia.

Skala popularności tatuaży zdecydowanie przebija oczekiwania i dzisiaj, z całą pewnością, możemy stwierdzić, że tatuaże stały się taką samą usługą jak piercing, zabiegi kosmetyczne i fryzjerskie.